Առաջադրանքներ՝
1. Ինչու ենք ուսումնասիրում պատմությունը
Պատմությունը գիտություն է անցյալի ուսումնասիրությամբ ապագան ճիշտ կառուցելու մասին: Նրանք, ովքեր առավել դասեր կքաղեն պատմության մատուցած անգին դասերից, հնարավորություն կունենան ստեղծելու ապահով ապագա, ապագան այսօր էլ կա և մեզ ներկայանում է մի քանի «դռների» միջոցով: Թե որ «դուռը» կբացենք, ընտրողը մենք ենք…. Եվ հենց այստեղ է թաքնված պատմության հիմնական առաքելությունը` իր հազարամյակների փորձով և գիտելիքներով օգնելու կայացնել ճիշտ ընտրություն:
Կարծիք՝
Իմ կարծիքով պատմությունն ուսումնասիրում է անցայլը, ներկան և դրանով մենք կառուցում ենք ապագան։ Իսկ այս հատվածը ցանկանում է ասել այն, որ պատությունն ուսումնասիրելով անցայլը։
2. ՀԱՅ ԱԶԱՏԱԳՐԱԿԱՆ ՊԱՅՔԱՐԻ ՎԵՐԵԼՔԸ
Վերհիշելով նախորդ տարվա անցածը՝ լրացնել բաց թողնված բառերը:
Անդրադառնալով հայ ժողովրդի համար թուրք–պարսկական պատերազմների աղետալի հետևանքներին` XVII դարի եվրոպացի հեղինակ Ժան Շարդենն արձանագրում է, որ «Աշխարհում չկա մի այլ երկիր, ուր տեղի ունեցած լինեին այդքան շատ արյունահեղ ընդհարումներ: Նա (Հայաստանը) հանդիսացավ ռազմական գործողությունների թատերաբեմ Օսմանյան և Սեֆյան մղած վերջին պատերազմներում: Թուրքերը կռվում էին ամբողջ Հայաստանը նվաճելու համար, սակայն բավարարվեցին այն պարսիկների հետ բաժանելով, այդուհանդերձ, նրանք տիրեցին նրա մեծագույն մասին»:
1555 թ. Ամասիայում Օսմանյան և Սեֆյան պետությունների միջև հաշտության պայմանագիր է կնքվում, համաձայն որի` թուրք–պարսկական սահմանագիծն անցնում էր Հայաստանի տարածքով: Հայաստանի արևմտյան մասն անցնում էր Օսմանյան կայսրությանը, իսկ արևելյան` Իրանին: