Ավարտվեց նաև 2-րդ ուս. շրջանը, որը կրթահամալիրում ճամբարային շրջան է, այսինքն երեք շաբաթ շարունակ կատարում ենք խմբային և անհատական նախագծային աշխատանքներ, ինչպես նաև դպրոցի ներսում և դպրոցից դուրս հետաքրքրաշարժ նախաձեռնումներ։ Ջոկատավարին ընտրում ենք մենք՝ սովորողներս, և քանի որ սիրում եմ մաթեմատիկա և ընկեր Հերմինեին, ընտրեցի, անգամ առանց նախագիծը կարդալու։
Ճամբարային առաջին օրը ընտրեցինք նախագծեր, որոնք պետք է անեինք ճամբարի ընթացքում, ինչպես նաև քննարկեցինք հետագա պլանները, և այդ ամենը բավականին խոստումնալից էր։ Հենց հաջորդ օրն ունեցանք հանդիպում՝ օնլայն հարթակում, Սարգիս Մարկոսյանի հետ, ով QA ծրագրավորման մասնագետ էր։ Չնայած հեռավորությանը և ոչ առկա լինելը, հանդիպումը բավականին հետաքրքիր անցավ։ Սարգիսը մեզ ծանոթացրեց և հնարավորինս մատչելի բացատրեց իր աշխատանքի բուն էությունը։
Հենց այս հանդիպումն առաջին նշանն էր, որ «հետո»-ն էլ ավելի լավ է լինելու, քանի որ կային նախատեսված շատ հանդիպումներ և ճամփորդություն դեպի Սևաբերդ, մի լավ ձնագնդիկ խաղալու, սակայն ես չկարողացա մասնակցել հիվանդության պատճառով։
Ինչևիցե, առջևում դեռ կար մի ամբողջ շաբաթ, որի ընթացքում էլ հանդիպում ունեցանք կրթահամալիրի շրջանավարտ Տիգրան Սերոբյանի հետ, ով անցկացրեց շատ հետաքրքիր և նորություններով լի դասընթաց։
Արդեն հասկանալի է, որ մեր ջոկատի գլխավոր ուղղությունը ծրագրավորումն էր և դրա հետ կապված ամեն ինչը, որից ես բավականին հեռու էի, սակայն դասընթացներն այնքան մատչելի էին և օգտակար, և ես այժմ վստահ կարող եմ ասել, որ ունեմ գաղափար ծրագրավորման և դրա ճյուղերից որոշների մասին։
Այս շրջանում ես աշխատել եմ անհատական նախագծի` «Երկրաչափական մարտահրավեր»-ի, վրա, որի շրջանակում վերցրել եմ օտարալեզու տեսանյութեր, որտեղ երկրաչափական հետաքրքիր խնդիրներ են, իրենց հետաքրքիր լուծումներով, և թարգմանել եմ հայերեն։ Կարծում եմ, այն օգտակար կլինի շատերին, նաև մատչելի և հասկանալի նրանց համար, ովքեր լավ չեն տիրապետում անգլերենին։ Անձամբ ինձ շատ հաճելի էր ընթացքը և այն արդյունքը, որը ստացա։
Վերջին օրերն էլ ամփոփումների շրջանն էր, որով ամփոփվեց ոչ միայն Ձմեռային ճամբարը, այլ նաև բացահայտումներով և ձեռքբերումներով լի երեք շաբաթյա պատմություն։
Մերի Թոռունյան 